De hoogte doet duizelen (update 20-10-'24 )

Update 20-10-'24.

Voor de lezer van dit blog is er deze week weinig te vertellen over de werkzaamheden. We bevinden ons de hele week in de nok en zijn met het plafond bezig. The end is near. Inmiddels is de bouwsteiger al wel 10 x opgebouwd en weer afgebroken om overal bij te kunnen door ingewikkelde plek van de steunbalken in de kamer. 

Dat is best een hele klus elke keer. Met name omdat de plateaus best zwaar zijn op hoogte. En ook als de opbouw in de beginfase is, de steiger nog best wrakkig is. 

Als de schroten er in gemonteerd zijn ga ik de desbetreffende stukken gelijk schilderen. Het is prettige dikke verf wat weinig drupt. Met een blokkwast breng ik het op en na 2 x schilderen zijn de spijkergaatjes dicht en zie je nog iets van de houtstructuur. We verhuizen met het gelukkig nog schaarse meubilair van de ene naar de andere kant van de kamer. 

We zouden blij zijn als deze klus achter ons ligt. Eigenlijk een van de lastigste klussen van de hele bouw. De komende week ronden we de kamer af en gaan hoop ik naar buiten. De komende tijd melden de weermensen, blijft het redelijk droog.

We gaan het zien.

Opkomende zon in een heiige herfst wereld

Voor het uitzicht hoef je eigenlijk niet meer te varen. 

Op zijn "boots ⛵"wordt alles afgewerkt. Hier een steundammetje dat moet worden voorzien van een plint. Hierbij ook nog rekening houdend met het zakken van het dak en door het krimpen van het huis

De zuidkant van het dak van de vide. Het tekort aangeleverd hout (verkeerde lengtes, maar wel het aantal m2) uit Estland voor de afwerking, lossen we op door een brede plint in het midden van de vide.  

Hier zie je ook duidelijk de steunbalken in de kamer die het ons moeilijker maken met de bouwsteiger.

Het snijmais wat achter blijft op de akker door het morsen van de machines is een aantrekkelijke maaltijd voor de ganzen. Ze grazen systematisch de hele akker af met duizenden ganzen. Het is een enorm kabaal al die ganzen vlak bij huis. En als ze opvliegen verplaatsen ze ook nog veel lucht wat ook een weer bijzonder geluid is.  Het zijn over het algemeen Grauwe en Brandganzen.
Inmiddels is er Rogge ingezaaid als vanggewas voor stikstof. Dat wordt in het voorjaar gewoon omgeploegd voor weer een keer mais.
In de avond rijden talloze zaai en eg machines in het donker met felle verlichting over de akker. Nu blijft het tot het voorjaar weer rustig. 

Op kavel 2 zijn ze ook begonnen met de bouw. 

Hier weer een blik op de steiger waarvan de steunbalk door de steiger loopt.

Het plafond is nu helemaal dicht. Als u goed kijkt zit er boven in de nok nog geen plint. Dit zijn de allerlaatste plinten die nog gemonteerd worden. 

Hier worden de laatste plinten aan de oost zijde gemonteerd.

                                                                            13-10-'24

Deze week was er één van op hoogte werken. Niet fijn, maar het moest even. Omdat we even zonder buiten klus zaten en de weersverwachtingen ongunstig leken, zijn we het schroten in de vide gaan bevestigen. Deze schroten zitten in het pakket uit Estland. Helaas hebben ze gewoon het aantal m2 geleverd en niet gekeken in welke lengtes het zou moeten zijn. Hier heeft Jan een berekening op losgelaten en alle schroot pakketten destijds op lengte gezaagd en op de zolder eerst opgeborgen om goed te drogen. 

Uiteindelijk hadden we na het monteren in de hele vide 3 schroten over😅. Dat is wel een minimale marge bij zo'n project, maar het is gelukt. 

Er zit 1 naad in het midden van de kamer waar nog een plint over moet worden gemonteerd.

Er kwam ook nog eens een probleem bij dat de zelfkanten van de schroten vaak smaller waren door het zagen in de fabriek. Maar Jan, de scheepsbouwer die met de schuifmaat werkt, heeft met pashoutjes en en kruislijn laser + een hoop spierkracht samen met mij, alles mooi op zijn plek gekregen.

Niet is lelijker dan een uitwaaierend schroten plafond. Als je eenmaal slecht begint dan wordt het eigenlijk steeds erger. 

Werken op 'grote' hoogte is niet fijn. Hoewel je er wel aan went. Als je aan de tekentafel zit met de architect realiseer je je niet altijd wat voor gevolgen dit heeft voor de montage. En een architect is er voor het creatieve proces en denkt ook niet direct aan de gevolgen. Zeker als de fabriek ook nog eens 2 steunbalken in de kamer tekent voor de constructie veiligheid. Het was dan ook de hele week steiger opbouwen en weer afbreken en aan de andere kant weer opbouwen. En dat tot 4 x toe. Vooral die plateaus van de steiger zijn best zwaar.

Nu gaan we de plinten monteren en dan ga ik gelijk er achteraan om de schroten te schilderen. 

Ook moest de boot even weer naar de winterplek. Orkaan Kirk leek in eerste instantie hier flink tekeer te gaan, dus op tijd de boot over gebracht naar de plek waar zij de herfst stormen goed kan doorstaan.  Ze was in goeden doen en blij met alle aandacht. Alle manoeuvres gingen daarom goed.

En we hebben 25 planken Siberisch Lariks opgehaald bij onze leverancier uit Winschoten. Een soort van spare, omdat het nagenoeg niet meer te krijgen is en Jan misschien net niet genoeg had voor de Risaliet.  

De komende week maar even zien wat voor werkzaamheden er op ons afkomen. Nog genoeg te doen.

Nu het mais ingekuild bij de boer op zijn erf ligt, komen we weer in beeld

Vergeten door de boer. Gelukkig hebben ze gezelschap van elkaar.

De slootkanten zijn ook weer gemaaid. Eerst komt een trekker de 1 meter grens van de akker maaien, dan 1 kant van de sloot. Hierna de andere kant en vervolgens komt de trekker die het maaisel uit de sloot schept en als laatste nog een trekker die dat slootslib weer verspreid over de akker met een machine.. 😦

De boot ligt weer op haar winterplek voor orkaan Kirk die niet kwam.

Hier zie je duidelijk het 'probleem' met de balken door de kamer. Gelukkig kun je de steiger er wel aan vast maken, zodat de steiger wat stabieler staat. 

De naad die over het midden van de kamer loopt. Het gevolg van de nonchalance van de fabriek.

Steiger op en steiger af.

Nog een klein stukje in de rechter boven hoek.

Help het is één grote klankkast geworden. De houtvezelisolatie die er onder zit absorbeerde zolang het niet door schroten werd afgedekt alle geluid. De TV moest zelf harder gezet worden. Nu alles is bedekt met schroten en is het erg wennen aan de kerkzaal die het nu is. Schrik. De TV staat nu op zijn zachtst. Heel bijzonder wat een relatief kleine aanpassing kan doen.

                  

En nu is het af. Volgende week de plinten er op en schilderen maar. 

 

Voor wie zich steeds afvraagt; wat is een Risaliet, hier een afbeelding van een ander mooi huis. De Risaliet is de 'dakkapel' die het lange dak onderbreekt. Wij monteren er alleen geen ramen in. De Risaliet dient bij ons geen enkel doel en is slecht voor het mooie plaatje van de welstand.