Update 04-mei-2025

Ivm de verhuizing deze week geen blog. Verhuizen staat hoog in de top 10 van meest stressvolle tijden. En dat klopt kan ik je vertellen. Hierbij is Jan ook nog een paar dagen ziek en kan niet helpen. Gelukkig ben ik heel vroeg al begonnen om zo af en toe wat te verhuizen en daar pluk ik nu de vruchten van. Het huis in Delfzijl is helemaal leeg en schoon. Dat laatste heb ik gedaan met mijn geweldige zus. Nu nog 2 x naar de stort en de draaibank en aggregaat verhuizen. Daar komt een extra mannetje bij om de loodzware draaibank in de aanhanger te krijgen. Het gaat vast lukken. Donderdag gaat het huis over naar de nieuwe eigenaar. 

Jan heeft de trap definitief op zijn plek gezet en het trapgat afgewerkt. Alle dozen die beneden in het huis stonden te wachten op vertrek naar de 1e verdieping kunnen nu eindelijk de woonkamer uit. Hoera.

Tot volgende week.

 

Update 04-05-'25

Het was me het weekje wel. Bekaf zitten we afgelopen vrijdagavond op de bank, maar amper de tv kunnen volgen. We hebben ook deze keer zoals boven beschreven dat verhuizen, in de stress top 10 zeker klopt. We bevestigen in wagenborgen op maandag nog even de boeiplanken onder het dak erop vast. Weer een klus op hoogte. 

Na de middag zitten die er allemaal op aan de oostkant. Het lijkt ook nog eens heel mooi. Ik snap dat iedereen de foto's van de gevels zo'n beetje wel gezien heeft, maar de oplettende lezer ziet toch verschil.

En dat doen de duiven ook. Die gebruikten het open gedeelte van het dak, dankbaar als droge schuilplek evenals de boomvalk.

Op zich mogen ze er van mij best zitten als ze hun achterste daar dan ook maar dicht houden. Want de vogeldrek stroomt langs de gevel om laag. 

Nu dus aan de oostkant geen schuilplek meer wat al gauw tot een hilarisch vogelmoment leidt. De duif komt aanvliegen en wil in zijn vlucht onder het dak gaan zitten, maar merkt dat dat niet kan. Al remmend in de lucht valt de duif toch naar beneden, maar duiven zijn vliegkunstenaars, dus de correctie is snel gemaakt.

Deze duif weet het al vast😛

Dinsdag besluiten we dan toch maar heel hard aan de slag te gaan met het opruimen van Ganzenerf. Dit keer komt Jan ook in beeld. Tot nu toe heb ik alles alleen gedaan. Dan blijkt dat je toch te vroeg op je lauweren gaat rusten en denkt het komt wel goed. We moeten er nog stevig aan trekken om het huis leeg te krijgen. Vooral de buitenruimte herbergt nog veel zware zaken die naar Wagenborgen moeten.

We gaan 2 x naar de stort. Hierbij moeten we de uiterst strenge en onverbiddelijke iron lady aan de stortpoort trotseren.  Dat is iedere keer zo,n moment. Ze doet of iedereen alle regels eerst uit hun hoofd moeten leren alvorens de stort te bezoeken. Het storten aan de Vlageweg is 3 x gratis. Maar nu blijkt als je met een aanhanger + auto komt die is volgeladen, dat beide mee tellen. Terwijl als je een megagrote aanhanger hebt waar alles oppast dit als 1 storting geldt. Ik bedoel maar. Een extra storting kost €36,- Ook elke keer de discussie bouw en sloopafval of particuliere stort. We leggen de twijfel gevallen onder op.

Ik ben blij dat ik nu even weer een poos van deze iron lady verlost ben. 

Dinsdagmiddag laat, trekken we de deur achter ons dicht en werken we woensdag aan het huis.

Donderdag is de passage van de akte ivm overdracht van het huis. Halverwege de ochtend belt de nieuwe eigenaar of we ook even eerder naar de laatste inspectie kunnen komen, omdat hij met een volle aanhanger voor de deur staat. 

Nou toe maar weer. We kleden ons snel om, eten een boterham en om 12 uur staan we aan het Ganzenerf. Hij schuift de aanhanger in de garage en de inspectie van het huis kan samen met de makelaar beginnen. 

Alle meterstanden worden opgenomen en lopen we even door het huis. Beide partijen tekenen voor akkoord. Nu op naar Emmius Notarissen die door de koper is uitgezocht. We krijgen niet de vaste Notaris die we goed kennen, maar een collega. Misschien maar goed ook anders kan de koper er misschien wat van gaan denken als we op een andere manier met haar praten dan strikt zakelijk.

Vooral het deel in de akte mbt mijnbouwschade is erg juridisch dicht getimmerd. Ik ben gewend door mijn oude werk om juridische stukken te lezen, maar ook dit deel van de akte heb ik wel 4 x gelezen voor ik kon begrijpen wat staat hier nu precies. 

Een vreemd gevoel als je de deur uit loopt en je opeens een huis minder hebt, maar er onder de streep nog niet is afgerekend.

Vrijdagavond maken we nog een rondje op Ganzenerf om alle bekende buren de hand te schudden of een kaart in de bus te doen om netjes afscheid te nemen in de buurt waar we toch met veel plezier gewoond hebben. 

Vrijdag overdag en zaterdag werken we om de boeiplanken op maat te maken alvorens ik ze ga schilderen. Het is net als met de boot aftimmeren. De maatvoering is door de houten gevel niet altijd gelijk. En dat kost tijd. 

Ik ben in tussentijd bezig om alles wat van het Ganzenerf is gekomen aan verhuisgoederen een plek te geven. Of alles ook blijft in wagenborgen is nog maar de vraag. Misschien moeten we met de mevrouw aan de balie bij de stort toch maar vrienden gaan worden. 😌

Hier zie je de onderkant van de boeiplanken die gemonteerd zijn goed.

Nu nog een stalen daklijst over het stalen dak en de boeiplanken. Die liggen al 2 jaar in huis te wachten op montage. 

Het oor van het huis moet ook nog even grijs gemaakt worden.

Dit is een ander oor van de architect. Om de daklijn door te laten lopen in de gevel. Die is nu ook afgewerkt. Er zijn er 3 van bij dit huis. 

Het lot van een triple glas eigenaar. In een vochtige nacht zitten de ramen dicht. Een huisje slak maakt bijzondere sporen op het glas. Hij of zij heeft zeker zijn navigatie niet aan staan.

Die heeft hij wel aanstaan😂. Na de eerst keer haal ik hem van de ruit en gooi hem voorzichtig over de sloot. De volgende dag is hij er toch weer. Dit spoor blijft er nog jaren op staan. Goed spul dat slakkenspoor.