We werken ons het schompes

Met bloed zweet en tranen werken we de afgelopen week het dak en trimlijsten af en de bevestigen nog enige boeiplank delen. Er komt regen en harde wind aan, dus het moet gewoon af. Met name het op hoogte op een wiebelende steiger werken breekt ons op. Het vergt top concentratie om er niet af te vallen. En dan ook nog moeten werken met lange delen die veel wind vangen. We zijn donderdag allebei echt bekaf en honds moe. Ik ben niet vaak zo afgedraaid. Omdat het al zo,n lange bouwtijd heeft raken je reserves gewoon eens op. Gelukkig is het dak nu af en mag het gaan regenen. En dat gaat het ook. Totaal wordt er 40 mm verwacht. Een mooie manier om ons noeste arbeid van het dak te testen en de regenwatertank weer te vullen.
Donderdag komt ook de bestelde container met een grote vrachtwagen met een nog grotere kraan er op.  Die hebben we nodig om de garage leeg te halen zodat daar de vloer, 20 cm EPS en de vloerverwarming in aangebracht kunnen worden.
De garage is een verzamelplek geworden van alles wat we nog denken nodig te hebben. Het voelt dan ook als opruimen voor een verhuizing al is dat maar een paar meter. Waar doet me dat ook alweer aan denken.....recent nog wel.
Dit is ook erg vermoeiend werk en Jan is iemand die alles echt alles wil bewaren. Ik doe de klus dan ook alleen. Wat niet weet wat niet deert en Jan leest dit blog niet. šŸ˜
Ik ben er nog wel een paar dagen mee bezig voordat het zover is dat we de container kunnen vullen. 



Na een middagje in elkaar zettten en weer uit en in elkaar zetten lijkst de autopilot voor de boot het weer te doen. Gestest op een accu. Nu voorzien van nieuwe RVS gesloten kogellagers. We gaan het zien.

Ook aan de westzijde v h huis zitten de daktrimlijsten er nu op.

Geen rust en schuilplek meer voor de duiven en de boomvalk.

Wel nog voor de Pimpelmezen gezin.. Terwijl ik de garage aan het opruimen ben hoor ik steeds door de radio heen een piepje. Ik had net de bateerijen vervangen en een radiozender op die ik niet vaak op heb, dus dacht eerst het zit daar. Even later werd het gepiep toch steeds meer en zag ook wat fladderen. Verrek een Pimpelmees. Wel erg jong. Ze wilde niet uit de garage verdwijnen en vloog van kant naar kant. En steeds richting het luik naar de zolder verdieping. Schrik. Toch geen nest?  Even later was ik de spullen die ik naar de zolder had gebracht daar eeen plek te geven en ja hoor.... jong nr 2 zat daar ook. Nou dan maar gauw verdwijnen op de zolder en ze met rust laten. De gaten die ik gemaakt heb om tijdens het verven van de boeiplanken de verflucht uit de garage te ventileren was dus een prachtige ingang geworden voor een super groot vogelhuis op de zolder. 

Hier zit mw of meneer. Grappig toch. Opgegroeid met verfdampen.šŸ˜“. Maar de ouders Pimpelmezen zijn nergens te bekennen. Dood of is het een natuurlijke truuk van de natuur om ze uit de nest kast te krijgen nadat ze vliegrijp zijn. Honger en dorst doet reizen. Omdat ze honger krijgen gaan ze vanzelf hun nestkast uit op zoek naar..... Zondag lijken ze idd gevlogen of komen er nog een paar uit het nest..Ze hebben dan wel een heel riant veilig, droog en beschutte nestkast gehad in de garage. Leuk toch.

Steiger weg en de veranda opgeruimd. 







Het graan gaat van groen naar grijs naar blond

Het is nog mooier dan Mais. De wind laat de hele akker gewoon golven. Door de oogharen kijken is het net of we ergens op zee zijn. 



Helaas is dit al weer keer 5 dat er gespoten wordt. Dit kan toch niet goed zijn. Gelukkig is de wind ons goed gezind. Geen gif op onze grond.









Op vrijdag ochtend heb ik samen met de stichting Eemsdeltazuid, Jan Wieringa, het langverwachte en een paar keer uitgestelde gesprek met de raad van bestuur van Eneco over het doven van de windturbine verlichting . Eneco is een bedrijf van meer dan 3000 medewerkers. Eneco trekt in windpark Delfzijl de kar. En Eurus Energy Europe volgt. 

Als eerste komen de 2 Community Engagement Expert managers binnen Eneco met wie ik ook het vaakst contact heb. Natuurlijk met een elektrische auto. En keurig op tijd.
Het uur wat we hebben gekregen voelt al als een elevatorpitch. Als je als werknemer een plan hebt en je staat met de directeur in de lift dan moet je plan aan hem/haar gepresenteerd hebben als hij op de bovenste verdieping is, waar de meeste directiekamers zijn. 
De raad van bestuur komt met ook een elektrische auto met chauffeur en even later dan afgesproken. 3 uur rijden voor dit topoveleg. We hebben wat aangericht.😁

Het is een heel bijzonder gesprek. Niet onaardig. Het lijkt er op dat we weer met een leeg vel starten ipv de dikke nee, die er tot nu toe ligt. We voelen ons wel gehoord. Ook is het door de vele communicatie cursussen die zij hebben gevolgd voor ons ook wel een valkuil. We moeten scherp blijven.
Heel bijzonder is ook dat je aan tafel zit met beslissers. Het gaat nu heel vaak scherp over ik wil dit en ik wil dit niet. Onderliggende managers hebben het vaker over wij en wij zullen het eerst hoger op moeten bespreken. Bij ons zit alleen de CEO er nog boven, maar is ook onderdeel van deze raad van bestuur.
Ze geven aan na ons gesprek dat wat ze van ons gehoord hebben meenemen in hun beslissing en wij geven aan dat wij er met gestrekt been in gaan en ons richten op een stip aan de horizon waarop de lichten uit zullen gaan. Al dan niet met verder acties zoals petities, bijeenkomsten en andere acties mocht de beslissing negatief zijn.
In de middag is er in Meedhuizen de bespreking met de provincie, de gedeputeerde Moes, Groningen Seaports en de gemeente Eemsdelta en Eurus Energy. Wat hier is besproken mag ik vooralsnog niet delen. 
We zijn blij dat het doven van de verlichting weer op de kaart staat van diverse beslissers en blijven hopen op een goede oplossing.

Voor mij een prachtige dag met weer eens wat reuring op het gebied van polderen in de polder. Hierbij ook prettig terugdenkend aan mijn oude werk bij de rechtbank waar ik ook in allerlei overlegstructuren zat. In mijn huidige werk is er alleen Jan om te polderen en die poldert niet graag. 

De komende week ga ik verder met het opruimen van de garage en de resterende inhoud.


Sterenborg brengt ons de huurcontainer voor een paar week.Het moest nu omdat de straat er na volgende week 6 weken uit gaat ivm herstel v d straat. Na vertek van de vrachtwagen inspecteer ik de binnenkant. Schrik....Gauw de deuren weer dicht. Zit er in de hoek een mierennest van wel duizenden mieren😱. Snel kijken. Is het een exoot? De mier is wel groot. Is het een draaigatje? Dacht het niet. Draaigatjes zijn de grote slopers van complete wijken. Op deze wijze verplaatsen colonies mieren zich natuurlijk heel makkelijk. En mieren zijn al kampioen verhuizen? regelmatig gaan er colonies mee met planten uit het mediteraan gebied. Die leven in ons milde klimaat rustig door. 
Gelukkig is daar onze bouwstofzuiger. En na 2 uur stofzuigen met een nieuwe stofzuigerzak had ik ze verhuisd naar in de stofzuiger. Een dag er na nog een paar solitaire mieren en dat was het. Ook goed buiten de container gekeken of daar loopsporen waren. Niet aangetroffen. Nu maar hopen dat er geen koningin tussen door geslopen is naar buiten de container en zich aan De Burcht gaat vestigen. Toen ik aan het stofzuigenwas liepen de werksters al met eitjes dus de koningin zat ook in dat nest. Heerlijk warm natuurlijk zo,n dichte container in de zon. Altijd wel ergens een gaatje in deze Chinese container om naar buiten te kunnen.
Nu nog een goede oplossing zoeken voor de stofzuigerzak. Die ligt nog opgevouwen en ingepakt in drie lagen plastic buiten. 





Wie heeft er nu een jonge haas rond lopen in zijn tuin.

Van Groen naar grijs naar blond. 



een mooi resultaat. 

 

Reacties

Populaire posts